قوز قرنیه

قوز قرنیه (کراتوکنوس) یک بیماری دژنراتیو غیر التهابی قرنیه است که در آن مرکز یا اطراف مرکز قرنیه بطور پیشرونده نازک و برجسته شده و موجب آستیگماتیسم نامنظم می شود. تقریبا تمامی موارد دو طرفه هستند ولی یک چشم ممکن است شدیدتر درگیر شود.    بعضی موارد قوز قرنیه، حداقل برای مدتی به اندازه ای خفیف می باشد که دید بطور موثری با عینک اصلاح  می شود. هرچند لنز های سخت نفوذ پذیر به گاز در تمام موارد به خصوص موارد خفیف بسیار مفیدتر می باشند و بهبود چشمگیری در دید ایجاد می کنند. در مواردیکه عدم تحمل لنزهای تماسی با وجود دید مطلوب و عدم اصلاح دید با لنز تماسی  بعلت اسکار وسیع قرنیه وجود دارد، بیمار کاندید عمل پیوند قرنیه قرار می گیرد. پیش آگهی پیوند در قوز قرنیه عالی است که بصورت تمام ضخامت (PK)  و لایه ای عمقی قدامی (DALK) انجام می شود.

ژنتیک و عوامل خطر محیطی مانند ورم ملتحمه بهاره و مالیدن چشم، التهاب و استرس های اکسیداتیو در قرنیه در شروع و پیشرفت کراتوکنوس نقش دارد.

توپوگرافی کامپیوتری در تشخیص مراحل اولیه بیماری، پیگیری پیشرفت آن و کمک به کارگذاری لنزهای تماسی کمک کننده است.

كراتوكونوس (قوز قرنیه): برجستگي قرنيه به سمت قدام ونازکی استروماي آن از ويژگي هاي قوز قرنيه مي باشد.

خطوط وگت (Vogt lines): به صورت خطوط عمودی در استرومای خلفی و غشای دسمه مشاهده می شود و ناشی از استرس مکانیکی به علت برجستگی قرنیه به سمت جلو می باشد.

علامت مونسون (Munson’s sign) در کراتوکونوس: برآمدگی پلک تحتانی در نگاه به پایین

حلقه فلشر (Fleischer’s Ring): ناشی از رسوب آهن در اطراف قاعده مخروط قوز قرنیه است که به صورت حلقه کامل یا ناکامل ممکن است دیده شود.

علامت ریزوتی (Rizzuti’s Sing): وقتی با چراغ قوه قلمی نور از سمت تمپورال به قرنیه تابانده می شود، تجمع نور به صورت شفاف نزدیک لیمبوس نازال دیده میشود.